O yılları yaşamayan bilmez.
Hatta iddia ediyorum idrak dahi edemez.
Bir zamanların memleketinde belki de en çok sorulan sorusuna cevap vermek mi? Yürek ister.
Hadi söyle bakalım.
Ferdici misin? Orhancı mı?
“Ne sağcı, ne solcu. Orta yolcuyum” der gibi cevap veremezdin.
“İbo”“Müslüm” zinhar. Kabul görmez.
Bi kere net olman lazım.
Takım tutar gibi.
Biri Fenerbahçe ise öteki Galatasaray
Biri Ronaldo’ysa öteki Messi.
Yani anlayacağın biri varsa öteki yok.
88 yazında Karabağlar Sanayi sitesi öyleydi.
Biz mi?
Dükkanın duvarları boydan boya Ferdi posteriydi.
Orta yerdeki tezgahın üstünde kapakları kırık gri bir teyp.
Yanında 25-30 kaset. Hepsi Ferdi Tayfur.
Akşama kadar aynı şarkılar.
Çeşme... Batan güneş... Huzurum kalmadı…
Çevir çevir dinle.
Önce garip gelir, sonra alışırsın, bir bakmışsın hastası olmuşsun.
Ferdi söylüyor, sen ağlıyorsun.
Yüreğimde yâre var…
Sanma işten çıkınca her şey bitiyor.
Bindiğin minibüste aynanın hemen üstünde aynı fotoğraflar.
Hoparlörde aynı şarkılar.
Ah bir çocuk olsaydım…
Kapat…
Başım ağrıyor.
Müziği değiştirir misin? Filan asla diyemezsin
Dene bi bakalım
“Derbeder” çalıyor…
5 metre sonra kapıdan atılacağın kesin de.
Dayak yemeden kurtarırsan iyi.
Radyoda çalmazlar.
Televizyona zaten çıkarılmazlar.
Belki yılbaşlarında.
TRT haftada bir gün (cumartesi akşamları) Türk filmi yayınlar, ayda yılda bir sıra onlara gelir.
Bu cumartesi “Bende özledim”
İşte o gün Türkiye’de hayat dururdu.
Günler önceden hazırlıklar yapılır.
Çerezler, patlamış mısırlar, kolalar.
Salona adeta küçük bir sinema kurulurdu.
Televizyonu olmayanlar komşuya koşar.
Işıklar tabi ki söndürülür.
Film bitene kadar banka soysanız.
Polis bile gelmez o derece.
Ferdi’ye Orhan’a film icabı bile dokunan aktör aylarca sokağa kılık değiştirerek çıkardı.
Diyorum ya yaşamayan bilmez.
45’te Adana’da doğan,
6’sında yetim kalan.
7’sinde pamuk tarlalarında ırgatlık yapan Ferdi Tayfur, 1976’da Çeşme kaseti ile şöhreti yakalamış gerçek bir ikondu.
Filmleri haftalarca kapalı gişe oynuyor, kaset ve plaklarının satışı 50 milyonluk ülkede 40 milyonu aşıyordu.
90’ların pop furyası mı?
Kayadan taş bile koparmadı.
92’de Gülnahane’de 200 bin kişiyi toplarayak rekor kırdı.
Kaset/plak satışları 50 milyonu aştı..
Tam 9 kez altın plak aldı.
Türk milletinin gönlüne gerçek bir sanatçı olarak taht kurdu. Öyle yaşadı, öyle sonsuzluğa göçtü. O toprağa değil sevenlerinin kalbine gömüldü. Artık orada yaşayacak.
Ruhun şad olsun Ferdi Baba.
Allah ömür versin Orhan Baba.
