6 Şubat Kahramanmaraş merkezli depremin ardından tam bir yıl geçti. Binlerce insanın hayatını kaybettiği, binlercesinin yaralandığı ve kayıpların yaşandığı asrın en büyük felaketi olarak anılan 6 Şubat depremi etkisi hepimizde uzun yıllar etkilerini göstereceği kesin.
İnsanlar doğdukları, büyüdükleri şehirlerini kaybettiler, yaşadıkları evler yıkıldı, okudukları okullar, her gün gidip geldiği iş yerleri, gezip eğlendiği mekanları kaybetti. Çocuğunu, eşini, annesini, babasını, akrabasını, dostunu, komşularını kaybetti. En önemlisi de güvenlik duygusunu kaybetti. Binlerce kişi hala yaşadıkları ağır yas ve travma ile mücadele ediyor. Eski yaşam enerjilerini tekrar dönmeleri mümkün olur mu bilmiyorum ama baş etmeye çalıştıkları birçok sorun olduğu net. Yaşamlarını tüm kayıplara rağmen yeniden inşa etmek zorundalar. Yaşadıkları kayıplara ve kaybettikleri yaşam enerjilerine rağmen hayata devam etmek zorundalar. Devam etmeleri için yeni bir umuda sarılmak belki.
KIYASLANAMAZ
Depremi bire bir yaşayanların deprem anında yaşadıkları acı ve sonrasında baş etmeye çalıştıkları sorunlar elbette biz tanıklık edenlerle kıyaslanamaz. Depreme tanıklık eden ikincil travmayı yaşayan bizler ekranlarda izlediğimiz görüntülerde çaresizlik duygusunun tam olarak neye benzediğini gördük. Belki orada olamadığımız için kendimizi suçlu hissettik. Belki de yaşadığımız için utanç duyduk. Çıkarılan her can için mutlu olduk, çıkarılacaklar için dua ettik. Yaşanılan deprem yarattığı travma toplumun her kesimini etkileyerek toplumsal bir dayanışma tepkisine dönüştü. Ülkenin her yerinden görülmemiş bir dayanışma duygusu rüzgarları esti. Herkes taşın altına elini koydu deprem bölgesine yardım etmek için harıl harıl çalıştı. Depremin ilk gününden beri sahaya inen ulusal ve uluslararası sivil toplum örgütleri ve toplumun hemen hemen her kesiminde başlayan yardım faaliyetleri toplumu birbirine kenetledi hala devam ettiriyor. Herkes kullandığı sosyal medya mecraları üzerinden kayıpları bulmadan tutun, ihtiyaçlar, yapılan haksızlıkları duyurmaya çalıştı. Depremin üzerinden zaman geçtikçe ve ağır bilanço ortaya çıktıkça bu toplumsal hareket yerini giderek politik bir hale dönüştürdü. İnsanlar sosyal medya hesapları üzerinden talep ettikleri adalet ve toplumsal değişim taleplerini dile getirir hale geldiler. Aradan tam bir yıl geçti, depremden geriye kalan çok fazla acı var. İnsanlar hala çadırlarda yaşamlarını devam ettirmeye çalışıyorlar. Depremin yaraları hala sarılmaya çalışıldığı şu günlerde yaşanılan depremi bırakın hatırlamayı depremin yarattığı sonuçlarla baş etmeye çalışan insanların dramlarına her gün tanıklık ederek aklımızdan bir an olsun bile çıkmıyor. Umarım böyle büyük bir acı bir daha yaşanmaz. 6 Şubat depreminde yakınlarını kaybeden herkese sabır ve baş sağlığı diliyorum. Ölen vatandaşlarımızın ruhu şad olsun.
