Terapiye gelenlerin çoğu tekrarlamaktan bıktıkları ilişki kalıplarına sahip oldukları için gelir. Eğer hayatınıza aldığınız ilişkilerde kendinizi değersiz ve incinmiş hissediyorsanız ve hayatınıza ald...
Terapiye gelenlerin çoğu tekrarlamaktan bıktıkları ilişki kalıplarına sahip oldukları için gelir. Eğer hayatınıza aldığınız ilişkilerde kendinizi değersiz ve incinmiş hissediyorsanız ve hayatınıza aldığınız kişiler sürekli sizi yaralıyorsa içinizde iyileşmeyi bekleyen yaralı bir çocuk var demektir. Yaralı olan tarafımız derinlerde incinmiş insanlarla ilişki içinde olmayı seçiyor. Bizi büyüten evde ebeveynlerimiz tarafından yok sayılmış, reddedilmiş, hatta ihmal veya istismara uğramışsak bu biz de travma yaratır. Yaşadığımız bu travmalar derinlerde kendine bir alan bulur ve kendimizi ve dünyamızı nasıl göreceğimizi değiştirir.
Yetişkin hayatımızda kurduğumuz aile, arkadaşlık ve iş ilişkilerimizin kalitesini özellikle çocuklukta kurduğumuz geçmiş yaşam deneyimlerimizde yanı çocukluğumuzda buluruz. İçimizdeki çocuk tüm yaşam deneyimlerimiz boyunca iç sesimiz olur ve gelişimimizin her aşamasında genel benliğimizin bir parçası olur.
Sahip olduğunuz duygusal yaraları iyileştirebilir hayatınızı yeniden yapılandırarak içinizdeki çocuğu yeniden kucaklayabilirsiniz. Mevcut olan yaşam kalitemizi sürdürebilmek, yaşamımızı her yönüyle canlı tutmak kendimizle kuracağımız ilişkinin kalitesi için çok önemlidir. İçimizdeki çocuğun ihtiyaçlarını fark edip onunla tekrar bağ kurarak ne hissettiğimizi, ne düşündüğümüzü ve nasıl bir davranışta bulunacağımızı düzenleyebiliriz. Dinlenildiğimizi, duyulduğumuzu ve anlaşıldığımızı hissettiğimiz ilişkilerde yaşamımızda kendimizi iyi hissetmemizi artırır. Eğer buna dikkat etmez, yalnızlıktan korktuğumuz için bizi kötü hissettiren ilişkilerin içinde kalmaya devam edersek erken çocukluk dönemindeki olumsuz anılar su yüzüne çıkarak hatırlattığı olumsuz hatıralar bize kendimizi kötü hissettirmeye devam eder.
Terapi yoluyla içimizdeki çocuğu fark etmek, onun hissettiği acıyı ortaya çıkarıp iyileşmesine yardımcı olmak, içimizdeki çocukla savaşmayı bırakıp onu kabul etmek, onun acısına neden olan şeyleri gün ışığına çıkarmak iyileşmeye giden yoldur.
Ayrıca kendimizi endişeli ve kötü hissettiğimizde zihnimizi sakinleştirmek için meditasyon yapmak çok işlevseldir. En basit haliyle içimizdeki çocuğun canımızı acıtan sesini duyduğumuzda derin derin nefes alıp vererek sakinleşmeye çalışmak bile bize iyi gelecektir.
Kısacası içimizdeki çocuğu iyileştirmek için geçmişimizi yeniden ziyaret ederek gerçeklerle yüzleşip acılarımızın farkına varmak, o acıların şu anki hayatımıza etkilerini fark edip üzerimizdeki etkileri ile mücadele etmek iyileşme sürecimize yardım edecek en iyi yoldur.
Sevgilerle…
