Düşmüyor ateşi. Saatlerdir düşmüyor. Her müdahale yapılıyor, her türlü ilaç veriliyor. Ciğerleri kapandı, kalbine kadar enfeksiyon sardı Defnemin vücudunu... Dayanamıyor evladım, savaşamıyor. Sesimi d...

Düşmüyor ateşi. Saatlerdir düşmüyor. Her müdahale yapılıyor, her türlü ilaç veriliyor. Ciğerleri kapandı, kalbine kadar enfeksiyon sardı Defnemin vücudunu... Dayanamıyor evladım, savaşamıyor. Sesimi duymuyor kimse. Konuşacak, nefes alacak dermanım kalmadı. Haykırmak istiyorum tüm gücümle, tek kelime konuşsam ölecekmişim gibi çıkmıyor sesim. Yavrumla birlikte ben de eriyorum, tükeniyorum, ölüyorum. Allah aşkına, evlatlarınızın yüzü suyu hürmetine... Allahım ne yapacağım ben! Ne yapacağım... Yavrumu kaybetmek istemiyorum... *** Defnem... Soldu rengin. Nefesin yetmiyor. Yetmiyor çırpınışlarım. Korkudan gözkerini bir an üzerinden ayıramıyorum. Annem... Sen prenses yataklarda yatacaktın, geceleri en ufak tıkırtıda uyanacaksın diye korkup parmak uçlarında yürüyecektim, belki gördüğün bir kabustan korkup koşarak gelip yanıma kıvrılacaktın. Neden böyle oldu kızım... Sesime gözlerini bile açmayacak kadar mı kızgınsın bana? Yapamıyorum, elimden gelse, canımı versem, seni kurtarsam razıyım. Bendeki nefes senin olsa, olacağını bilsem razıyım. Yetemedim, yetemiyorum anneciğim. Elimden gelmiyor, dilimden gelmiyor. Canımı kurtarmaya gücüm yetmiyor. Kızma annem. Kızma çiçeğim. Aç bana güzel gözlerini, gülümse annene. Affet beni kızım, affet... Bırakma beni... *** Defne birkaç hafta önce neşe dolu, bıcır bıcır bir çocuktu. Aynı günün sabahonda gülümseyerek uyanmıştı. Annesine sarılmış, abisine gülmüş, babasına ‘Hayırlı işler’ demişti.Gönüllü ablalarına, abilerine öpücükler atan videolar göndermişti. Evet, son günlerde çok iyi değişdi ama yine de gülüyordu yüzü hala. Sadece bir anda, birkaç saat içinde bu hale geldi. O kadar tepkisizleşti ki... Biz iyileşmesini beklerken o daha da ağırlaşıyor. Defne’yi buradan Dubai’ye göndermezsek başımıza gelebilecek felaketleri düşünmek bile istemiyoruz. Hastaneden çıkıp tedavisini alacağı hastaneye gitsin istiyoruz. ‘Ben ne yapabilirim’ demeyin. Elinizden ne gelirse yapmazsanız başaramayız. Siz olmadan başaramayız. Defne güzel gözlerini açtığında zafer şarkısını söylesin. Bir mucize olsun, mucizemiz olun... *** Defnemiz hastanede yaşam mücadelesine devam ediyor. Maalesef yapılan tetkiklerde kalp enzimleri yüksek çıktı. Solunum desteği devam ediyor. O, orada tüm gücüyle hayata tutunmaya çalışırken bizler de var gücümüzle Defne’yi kurtarmaya, kampanyasını bitirmeye çalışıyoruz. Lütfen desteklerinizi ve dualarınızı esirgemeyen. Hepinize her zamankinden çok ihtiyacımız var. *** Ben anneyim... Çocuğuna bakınca huzurla gülümsemek isteyen, yavrusunun gözlerinde mutluluktan başka ifadeye tahammülü olmayan, bebeğini kucağında uyutup ninniler söylemek isteyen, elinden tutup parka götürmek, ‘Canım şunu istedi’ dediği anda mutfağın altını üstüne getirecek sıradan bir anne... Ama hayat bana normal, sıradan bir anne olmayı bile çok gördü... Kızımı kucağıma bile alamaz oldum. Kablolar sarılıyor yavruma şimdi benim yerine. Bir lokma yiyemiyor, su bile içemiyor, güzel gözleriyle gülümseyerek artık bana bakmıyor: Çok korkuyorum... Ne yapacağımı bilmiyorum. Elimnden hiçbir şey gelmiyor... Çekip alamıyorum kızımı o kabloların arasından, uyanamadığı uykusundan. Defnem, ne olursun dayan bal kızım. Dayan. Yıkma annem bizi... *** Öznur Işıkdere’nin yazılarını okudunuz. Güzeller güzeli Defne’nin annesini. Defne SMA Güçlü Tip 1 hastası... Bakmayın ‘güçlü’ dediğime, artık dayanacak gücü kalmadı. Defne nefes almak istiyor... Defne artık uyanmak istiyor... Bir evlatla bir anne de günden güne eriyor... Umut saatleri geriye sarıyor... Eğer, bunları okuduğunda kalbin acımıyorsa hayatta değilsin... Onlar için bir şeyler yapabilecek gücün varsa ve hala yapmıyorsan... Ne olur, ona adım ol... Harekete geç! Yaşatalım Defne’yi... Instagram/defne.için.adim.ol Instagram/defnenin.iyilik.pazari DEFNE yaz 3314’e gönder. Ne yapıyorsan yap, Harekete geç!