Kapat kapat perdeleri Bu komedi Oyun bitti… Belkıs Özener’in damla sakızı kıvamındaki sesi doldu değil mi kulaklarına? Haydi öyleyse… Kaç bayram oldu kaçırdığımız farkında mısın? Eski bayram telaş...

Kapat kapat perdeleri Bu komedi Oyun bitti… Belkıs Özener’in damla sakızı kıvamındaki sesi doldu değil mi kulaklarına? Haydi öyleyse… Kaç bayram oldu kaçırdığımız farkında mısın? Eski bayram telaşlarımızdan eser bile yok… Oysa ki biz şimdiden başlardık temizliğe… Hangi tatlıyı yapacağımızı seçer, çocuklara mendil arasına bu yıl kaç para koyacağımızı düşünürdük… O çok sevmediğimiz gelin bu yıl süklüm püklüm evimize geldiğinde ona hangi lafları atacağımızı düşünüp keyiflenirdik… Bayram sabahı kahvaltıları, sonra sürekli çalan zil… Bayram çocuğunun giydiği cilalı ayakkabıları kirletmemek için yaşadığı telaşı görüp geçmişimize seyre dalardık… Şimdi üstün körü bir temizlik… Tatlıdan mı eser yok… Lati lokumlarımız hazır… Ama zili çalan yok… İnanır mısınız, o geline laf atmak bile artık içimizden gelmiyor… Özledik… Hem de çok özledik… Özel günlerin telaşını, karşılıklı içilen kahveleri, kalabalık sofraları, el öpmeyi, sarılmayı… Gerçekten hiç tadı kalmadı hayatın… İlk başlarda evde oturmanın tadını çıkardım… Uzun zamandır yapmadığım işleri tamamladım… Hobiler edindim, birkaçında profesyonelleştim… Yapacak bir şey kalmadı… Gerçekten… Hiç tadı kalmadı hayatın… Geçen yıldan bu yana o kadar çok şey kaçırdık ki… Doğanlar büyüdü, sevemedik… Kayıplarımız oldu, hakkıyla uğurlayamadık… Hayallerimizi erteledik… Sürekli mutluluktan ödün verdik… Biliyorum, en kıymetli şey sağlık… Her şeyin başı da sağlık… Ama insan yüreğini yeşertecek keyif kalmayınca nefesin de ne kadar dar geldiğini anlıyor… Bu hayat bir bütün… Yaşam ise bir merdiven… Her bir basamağı ayrı bir notası… İlk basamağı sağlık… İkinci basamağı mutluluk… Üçüncü basamağı sevdiklerin… Dördüncü basamağı huzur… Beşinci basamağı gözyaşı… Altıncı basamağı özgürlük… Yedinci basamağı başarı… Sekizinci basamağı… Eğer bunlar tam ise sen de tamsın… Eksikse, ayağın kayar, çuvallarsın… Ne zaman biter bu buhran, bilemiyorum… Ancak altını da çizeyim inancım hala tam… İnsanlığa karşı umudumu hala diri tutuyorum… İnanıyorum sabredeceğiz… İnanıyorum güçleneceğiz… Ve inanıyorum başaracağız… İşte, o zaman tüm bayramlar bizim olacak… İnanıyorum bizim bayramımız o gün olacak… Çocuklar gibi güleceğiz… Temiz havayı doya doya içimize çekeceğiz… Sarılacağız… Çok da kıymet bileceğiz… Az bir sabır… Az biraz kuvvet…