Tuğçe GÜLER- EGE TELGRAF/ Şizoid kişilik bozukluğu, sıkça şizofreni ile karıştırılan ancak farklı bir psikolojik durumdur. Bu bozukluk, bireylerin sosyal ilişkilerden kaçınma, duygusal soğukluk ve izolasyon gibi belirtilerle kendini gösterir. Şizoid kişilik bozukluğu olan kişiler, genellikle sosyal etkileşimlerden hoşlanmaz ve duygusal bağlantılarda zayıf kalırlar.
Şizoid kişilik bozukluğunun başlıca belirtileri şunlardır:
Sosyal Uzaklaşma: Bu kişiler, sosyal ilişkilere ilgi göstermez ve sosyal durumları genellikle kaçınılması gereken ortamlardan biri olarak görürler.
Duygusal Soğukluk: Duygusal tepkileri sınırlı olan bu bireyler, başkalarıyla duygusal bağ kurmakta zorlanırlar.
İçe Dönük Yaşam: Kendi dünyalarında daha fazla zaman geçirmeyi tercih eden bu kişiler, sosyal etkileşimlerden kaçınarak içe kapanık bir yaşam sürerler.
Sınırlı Duygu İfadeleri: Duygularını ifade etmekte zorluk çekerler ve genellikle duygularını göstermekte sınırlı kalırlar.
Tedavi Yöntemleri
Şizoid kişilik bozukluğunun tedavisinde çeşitli yöntemler kullanılmaktadır:
Psikoterapi: Özellikle bilişsel-davranış terapisi (CBT) ve ilişkisel terapiler, bu bozuklukla başa çıkmada etkili olabilir.
İlaçlar: Genellikle doğrudan şizoid kişilik bozukluğu için ilaç tedavisi önerilmez; ancak depresyon veya anksiyete gibi eşlik eden durumların tedavisi için ilaçlar kullanılabilir.
Destek Grupları: Destek grupları ve sosyal beceri geliştirme programları, bireylerin sosyal etkileşimlerini artırmalarına yardımcı olabilir.
Şizoid kişilik bozukluğu, genellikle erken yetişkinlik döneminde ortaya çıkar ve uzun süreli bir psikolojik durumdur. Bu nedenle, belirtilerle karşılaşan bireylerin profesyonel destek alması önemlidir. Tedavi süreci, kişilerin sosyal becerilerini geliştirmelerine ve daha sağlıklı ilişkiler kurmalarına yardımcı olabilir.