MÖ 2600-1900 yılları arasında İndus Vadisi Uygarlığı’nda yer alan Büyük Hamam, insanların buhar banyosu yaptığı en eski halka açık hamamlardan biriydi. Ancak bu tür buhar banyoları hijyen açısından yeterli değildi. Mississippi Eyalet Üniversitesi’nde tarih uzmanı Judith Ridner, o dönemde çoğu insanın kötü koktuğunu belirtiyor.
Sabun yapımında kullanılan temel bileşenler; alkali ve yağ asitleridir. Bu formül, eski medeniyetlerin temizlikte kullandığı doğal maddelere dayanıyordu. Örneğin, Sümerler sodyum karbonat ve su kullanırken, Mezopotamya’daki Akadlar çam kozalağı ve tamarisk gibi bitkilerden elde ettikleri karışımları tercih ediyordu. Mısırlılar ise natron, kil ve talk gibi maddelerle vücutlarını temizliyordu.
Antik Romalılar ve Yunanlılar ise banyolarında farklı bir yöntem benimsiyordu. Su ile yıkandıktan sonra, vücutlarına kokulu zeytinyağı uygulayıp strigil adı verilen bir aletle ciltlerindeki kiri kazıyorlardı. Bu, hem temizlik hem de parfüm işlevi görüyordu.
Tarihçiler, sabunla banyo yapma alışkanlığının 1800'lerin başında yaygınlaşmaya başladığını, bunun sebebinin ise ucuz yağların elde edilebilirliğinin artması olduğunu ifade ediyor. Sanayi devrimi ile birlikte sabun üretimi fabrikalara taşınmış ve bu ürün kitlesel olarak üretilmeye başlanmıştır. Ayrıca, savaşlar sırasında hijyenin önemi de sabunun günlük yaşamda daha fazla yer almasına yol açmıştır.