Eski Türk toplumlarında günlerin haftalık bir düzen içinde ele alınışı görülmez. Zamanın belirlenmesi için genellikle on iki hayvanlı takvim ve mevsim döngüleri kullanılırdı. Takvimde her yıl bir hayvana adanır, aylar ve günler de sıralanarak belirtilirdi. Örneğin, bir belge "koyun yılı, dördüncü ay, onuncu gün" gibi detaylarla başlatılırdı.
İslamiyet’in Türk kültürüne dahil olmasıyla, Farsça’dan geçen "hafta" kavramı ve gün isimleri Türkçeye kazandırılmıştır. "Heft" kelimesi Farsçada "yedi" anlamına gelirken, "hefte" ise "yedi gün" olarak Türkçeye geçmiştir. Bu yeni kavram, haftalık döngünün bir parçası haline geldi.