Titanik'in enkazı 112 yılın ardından çökmeye başladı

Titanik, 15 Nisan 1912’de Southampton’dan New York’a yaptığı ilk seferinde bir buzdağına çarparak battı. White Star Line’a ait bu devasa transatlantik yolcu gemisinde, 2.200 yolcudan sadece 705’i hayatta kalmayı başardı. Enkazı, 1985 yılında Robert D. Ballard tarafından Atlantik’in birkaç kilometre derinliğinde bulundu. Ancak, Titanik’in gizemli geçmişi ve bazı sırları hâlâ araştırılmayı bekliyor.

Jack ve Rose’un Titanik’in pruvasında durduğu an, sinema tarihinin en unutulmaz görüntülerinden biri olarak hafızalara kazındı. Ancak yeni fotoğraflar, bu ikonik yapının artık paslanmış bir hal aldığını gözler önüne serdi.

Bu yaz, robotik denizaltılar tarafından çekilen görüntülerde Titanik’in pruvasının 4,5 metrelik kısmının deniz tabanına çöktüğü belirlendi. Keşif ekibi, geminin tamamen çökmesinin an meselesi olduğunu belirtiyor. RMS Titanic Inc.’in koleksiyon müdürü Tomasina Ray, insanların her zaman "Titanik ne kadar süre daha orada kalacak?" diye sorduğunu, ancak bu sorunun cevapsız kaldığını ve enkazı sürekli izlediklerini ifade etti.

Titanik, 15 Nisan 1912'de Kuzey Atlantik'in soğuk sularına gömülerek 1.500 kişinin hayatını kaybetmesine neden oldu. Büyük okyanus gemisi, Kanada'nın Newfoundland kıyılarında 3.800 metreden fazla derinliğe battı. Gemi, 1985'te ilk kez fotoğraflanan enkaza kadar yıllar boyunca kaybolmuştu. 1998 yapımı Titanic filmiyle ölümsüzleştirilen küpeşte, kazadan 70 yıl sonra mucizevi şekilde sağlam kaldı.

Bu yıl Temmuz ve Ağustos'ta yapılan bir keşif gezisinde, RMS Titanic Inc tarafından gönderilen iki uzaktan kumandalı araç, Titanik'in baş korkuluğunun büyük kısmının kaybolduğunu belirledi. Üç boyutlu taramalar, bu bölümün tek parça halinde deniz tabanına düştüğünü gösterdi. Tomasina Ray, BBC'ye yaptığı açıklamada, "Titanik'in pruvası kültürel bir ikon olarak hafızalarda yer etmişti. Ancak artık durum böyle değil," dedi.

2022'de Derin Deniz Haritalama Şirketi Magellan ve Atlantic Productions tarafından yapılan enkaz görüntüleri ve 3D taramalar, Titanik'in baş korkuluğunun hala yerinde olduğunu ortaya koydu. Araştırmacılar, bu bulgular ışığında, bölümün son iki yıl içinde çökmüş olabileceğini öne sürüyor.

Titanik'in metal yapısı, mikroorganizmalar tarafından tüketilerek büyük "rustikül" pas sarkıtlarına dönüştü. Enkazın keşfinden bu yana, araştırma ekipleri geminin yavaş yavaş çürüdüğüne tanıklık ediyor. 2022'de pruvası erozyon nedeniyle bükülmeye başlamıştı ve geminin daha fazla kısmının çökmesi sadece bir zaman meselesi oldu. Koleksiyon müdürü Ray, bu sürecin her gün meydana gelen bozulmanın bir hatırlatıcısı olduğunu belirtiyor.

Titanik tamamen kaybolmadan önce, kaşifler geminin korunması ve kurtarılması için planlar yapıyor. RMS Titanic Inc, yeni bozulma alanlarının geminin iç kısmına engelsiz erişim sağlayabileceğini ve bu durumun keşif fırsatlarını artırabileceğini belirtiyor. İki ROV, keşif gezileri sırasında iki milyondan fazla fotoğraf ve 24 saatlik HD video topladı. Şirket, bu verileri inceleyerek Titanik’in ayrıntılı üç boyutlu modelini oluşturmayı umuyor.

Bu yaz yapılan keşif gezisinde, uzun zamandır kayıp olduğu düşünülen bir eser de bulundu. 1985’teki ilk keşif gezisinde, enkaz alanında bulunan ve Versailles Diana'sı adı verilen bronz heykel zamanla kaybolmuştu. Keşfin gizliliği nedeniyle heykelin tam yeri kaydedilememişti. Ancak, bu yıl yapılan keşifte, bir zamanlar birinci sınıf salonun manto parçasını süsleyen 60 santimetre boyundaki bu figür yeniden bulundu. Titanik araştırmacısı ve Witness Titanic podcast'inin sunucusu James Penca, "Samanlıkta iğne bulmak gibiydi ve bu yıl yeniden keşfetmek çok önemliydi" dedi.

Birinci sınıf salon, Titanik’in en ihtişamlı ve detaylı odasıydı ve bu odanın en önemli parçası, Versailles Diana'sı heykeliydi. RMS Titanic Inc, 1994 yılından bu yana Titanik enkazından eşya çıkarma hakkına sahip tek şirket olarak, şimdi bu önemli eseri enkazdan çıkarıp sergilemeyi planlıyor. Şirket, yıllar boyunca binlerce parça kurtardı ve Versaylı Diana'yı geri getirerek, insanların bu tarihi eseri kendi gözleriyle görmelerini sağlamayı hedefliyor. Koleksiyon müdürü Ray, "Diana'yı geri getirip sergilemek, tarihe, dalışa, korumaya ve gemi enkazlarına olan sevgiyi uyandırmak açısından büyük bir değer taşıyor. Bu eseri okyanus tabanında bırakmak asla kabul edilemezdi," diyor.