Güncel

Demircilik mesleğinin son temsilcileri: "Bizden sonra bu meslek kaybolacak"

Van’ın İpekyolu ilçesinde, babalarından devraldıkları demircilik mesleğini 47 yıldır sürdüren Kalender kardeşler, teknoloji ve fabrikasyon üretiminin artışıyla yok olmaya yüz tutan bu geleneksel zanaatı yaşatmak için büyük bir çaba harcıyor. Demircilik, geçmişte büyük bir saygı gören, zahmetli ve ustalık gerektiren bir meslekken, günümüzde ne yazık ki gençlerin ilgisizliği nedeniyle yok olma aşamasına geldi

Abone Ol

Küçük yaşlarda babasının yanında demircilikle tanıştığını anlatan Kalender, "Babamız bizi okutmak istedi, ancak biz okula gidecek imkân bulamadık. Bu atölyede meslek öğrendik. O zamandan beri severek bu işi yapıyoruz. Hatta bu meslek, Hazreti Davud Peygamberimizin mesleğidir. Ancak günümüzde bu mesleği yapmak isteyen kimse yok. Bizim çocuklarımız da bu mesleğe ilgi göstermedi. Artık kimse demircilik gibi bir meslek öğrenmek istemiyor. Bizden sonra bu meslek kaybolacak. Van’da bu işi yapan birkaç işletmeden biriyiz. Zamanla bizler de yaşlandık, mesleği sürdürecek kimse kalmadı. Eskiden teknolojik aletler yoktu, o yüzden çok zorluk çektik. Ocakta malzemeyi ısıtarak, döverek bir günde beş kişi bir baltayı ancak yapabiliyorduk. Şimdi ise her şey makinelerle yapılıyor, işin ustalığı giderek kayboluyor" diye konuştu.

İsmail Kalender ise, küçük yaşlardan itibaren babasının yanına gelip demircilik işini öğrendiğini ve yıllar içinde kendi işlerini kurarak kardeşiyle birlikte çalıştıklarını belirtiyor. 90'lı yıllardan kalma eski bir dükkanda işlerini sürdürdüklerini anlatan İsmail Kalender, bu mesleğin kendisi için çok kıymetli olduğunu ve çocuklarını da bu işte yetiştirdiğini ifade etti. "Ben ortaokuldayken babamın yanına gelip burada çalışmaya başladım. Öğrendikten sonra kardeşimle birlikte kendi dükkanımızı açtık. Şu an hala aynı dükkanda çalışıyoruz. Bu işin zorlukları var ama benim için çok değerli. Çocuklarımı burada büyüttüm, onları bu meslekten kazandıklarımızla eğittim. Ancak günümüzde çırak bulmak çok zorlaştı. Hatta kendi çocuklarımı bile bu işe yönlendiremedim. Çocuklarım gelip gidiyorlardı ama bir türlü ilgilerini çekemedik. Mesleklerine heves etmediler. Çocukları zorlamaya da gelmiyor, neticede kendi istekleriyle bir şeyler yapmak zorundalar" dedi.

Demircilik gibi geleneksel el sanatları, günümüzün hızlı tüketim toplumu ve teknolojinin etkisiyle giderek unutulmaya yüz tutuyor. Kalender kardeşler, yıllardır aynı dükkanda çalışırken, teknolojinin bu mesleği nasıl dönüştürdüğüne tanıklık etmişler. Bir zamanlar elleriyle, çekiçle şekillendirdikleri demirleri şimdi makinelerle yapan bir sistemin hâkim olduğuna dikkat çekiyorlar.

"Eskiden bir baltayı bile yapmak neredeyse bir günümüzü alırdı, ama şimdi makinelerle bu işler çok daha hızlı yapılabiliyor. Tabii bunun sonucu olarak işin incelikleri ve ustalığı kayboluyor. Artık bu mesleği icra eden çok az kişi kaldı" diyen Halil Kalender, ilerleyen yıllarda mesleğin tamamen yok olacağına olan inancını dile getiriyor.

Kalender kardeşler, yalnızca mesleklerini sürdürmeye değil, aynı zamanda bu mesleği yaşatmaya ve gelecek nesillere aktarmaya çalışıyorlar. Ancak her geçen yıl bu amaca ulaşmak daha da zorlaşıyor. Çırak bulamamaktan şikayetçi olan Kalender kardeşler, bu mesleği öğrenmek isteyen gençlerin yokluğunun yanı sıra, mesleğin toplum tarafından eskiyen bir zanaat olarak görülmesinin de bu çabanın önündeki büyük engellerden biri olduğunu vurguluyorlar.