Farklı yönlerimiz

‘Bu da ne yahu şimdi!’ dediğimiz anlardan kaç kere yaşamışızdır? Bu değişim silsilesinde kendi parçalarımızın da güncellendiğini bazen birilerine benzediğini görebiliriz. ZORUNDALIK Genelde ilk öğrendiğimiz, içinde büyüdüğümüz ev kaynağını kullanarak kriz anlarını çözümlemeye çalışırız. İhtiyacımız olan destek sağlanıyorsa çok göze batmadan devam edebilir. Ancak aktif bir çözüm üretecek birikimimiz yoksa bunu kendi verilerimizden ve deneyimlerimizden çekerek yapmak zorunda kalırız. Burada geçen zorundalık kelimesini bilerek yazdım. Bazen zorunda kalmak gelişim için harika bir tetikleyici olabiliyor çünkü. Sistem burada çok pratik işliyor. Bir durumun altında kalıyorsunuz, çıkmanız lazım, buna zorundalık hissi katıyorsunuz ve işlemleyen parçanız olaya en uygun halinizi oluşturup onu devreye sokuyor. Bazen sizin bile hiç tanışmadığınız, bilmediğiniz o kişilik parçanız bu sayede gün yüzüne çıkabiliyor. Tam bu noktada bazen tıkanıklık yaşamak mümkün, terapilerde sıklıkla başka parçalarını tanımayan ve nasıl yöneteceğimizi bilemeyen hallerimiz oturuyor koltuklarda. Sonra içinde büyüdüğümüz evlere, insanlara bakıyoruz dışarıdan. Neler almışız neleri taşımışız peşimizde, belki hiç ihtiyacımız olmadığı halde nelerle baş başa bırakmışız kendimizi onlara bakıyoruz. Sonra da kendi inşa ettiğimiz yapılarımızla ve farklı yönlerimizle tanışıyoruz. Kendim için en zoru neydi biliyor musunuz? Kriz anlarında korku dolu bir yanım da ortaya atmaya çalışırdı kendini, bunun nerelerden geldiğini ve nasıl yönetilebileceğini bulmak ve denemekti. Karşılaşmak yetmedi, bu yanımla tanışmak lazımdı, anlamak ve kabul etmek gerekirdi. Bir sürecin sonunda yeni yeni kaynaşabildik. Bu yanımla gördük birbirimizi. Ve ayrışma ancak böyle başlayabildi. Bugün, hangi yönlerinizle tanıştığınızı görmek için güzel bir başlangıç günü. Keyifli günler dilerim!