Evrimsel kuyruklar ve bağlanmalar

Evrimsel süreciniz pat diye tamamlanmış ve kuyruğunuz çıkmış gibi hissediyorsunuz. Eğer yeterli izni verebilirseniz sürekli kucağınızda oturabilir, terapi seanslarında bile! Bu durum birkaç gün içinde yerini bazı sorulara bırakıyor. Nasıl bu kadar kolay bağlanabilir? Biz nasıl bu kadar bağlanabiliriz? Bir varlığın size bu derece bağlanması aslında korkutucu bir süreç olabilir mi? Arkadaşımın bağlılığının da çok yüksek olduğunu konuşurken anlıyorum. Benim haricimde birilerine de bağlanması aslında çok iyi diyor, eğer bana bir şey olursa ona bakacak biri olabilir.. Tabii, kendimde olan bağlanma şemalarıma baktığımda bir şeyin bana sonsuz derecede bir bağlılık göstermesi -benim için- sıkıntı verici bir senaryoya dönüşebilir. Çünkü kaygılı yapılarım tetiklenebilir ve bir hafta sonunda bile ben aşırı bağlandığım bir karakteri kaybetmiş gibi hissedebilirim. Sanırım bu tetiklenmeleri engellemek adına sürekli evrimsel kuyruğuma sınırlar koymaya çalışıyorum evin içinde. Üzerime her dakika gelemez, onu her an sevemeyebilirim, sürekli dip dibe durmak zorunda değiliz gibi. Vay be! Nasıl da küçük çözümler üretmeye çalışmışım ama. Hala deniyoruz, bakalım bu bağlanmayı rahatlatıp şemaları tetiklenmeden kurtarabilecek miyiz? Diğer haftalarda bildirim yaparım!